Vandaag (22 juni) is het 5 jaar geleden dat mijn lieve paps is overleden. Hij verloor na 14 jaar strijdt het gevecht tegen kanker. Om te zorgen dat er minder papa's of mama's overlijden aan deze ziekte hebben we besloten de Mont Ventoux te fietsen in september. Mijn vader heeft in die 14 jaar meerdere malen meegedaan aan onderzoeken of nieuwe behandelingen. Hieraan willen wij ook bijdragen via deze manier. Deze missie is onstaan bij mijn man Liron en ik heb mij daarbij aangesloten. Mijn moeder gaat ook mee en loopt hem een dag eerder omhoog.
14 jaar leven met deze ziekte, dat heeft mijn vader volbracht door positief aan het roer te staan. Een van de artsen vertelde dat dit roer wordt overgenomen door deze ziekte. En toch dat kunnen. Ongekend hoe trots ik ben. Zijn wilskracht liet hem weer varen. Zijn passie bij Seatrade die hier ook alle vertrouwen in had. Toch was de ziekte sterker en nam het roer over om hem ergens anders verder te laten varen.
Momenteel zijn we aan het trainen in het prachtige Zuid-Frankrijk met het gezin. De kids in de fietskar en wij op onze wielrenfiets, vrijheid! Mijn paps en ik keken graag samen de Tour de France. Ik rij hem hier met hem in mijn hart. Ik geniet. Ook al is die weg van rouw, rauw. Want wat mis ik je! Hij is iets minder intens, maar het blijft en dat is okay. Rouw zie ik als het einde van de liefde.
Ik ben je dankbaar voor je positieve mindset. Altijd in zijn voor een goed en pittig gesprek, vaak even terug naar de kern. Het zien van verschillende continenten (door zijn beroep als Kapitein) met de daarbij horende culturen en levenswijzes. Het houden van muziek en bovenal Het Leven. Want dat is té kort.
Wij hopen dat je ons wilt steuen om het KWF ons doel na te streven.
Dankjewel én proost op Het Leven.
Delen