Huis aan het Water, Team Aggy

Wij worden helden!

Wij hebben samen al 341 km afgelegd

Al een aantal jaren is dinnetje Agnes ziek, zij heeft veel steun aan haar lotgenootjes de Middagstrijders in Huis a/h Water. Als eind 2020 mijn broer Ronald ook ziek blijkt te zijn roep ik meteen ga naar Huis a/ h Water! Helaas gaat het zo snel dat hij in maart 2021 overlijd. In november overlijd ook dinnetje Agnes die voornemen had de Mont Ventoux te lopen met lotgenoten Echtgenoot Piet en ik besluiten uit dat oogpunt samen de Mont Ventoux te lopen, ons doel..Afzien..omdat ziek zijn met kanker ook afzien is....om de berg op te gaan, geld ophalen voor onderzoek en geld voor Huis a/h water waar we gezien hebben hoe belangrijk het is om deelgenoten te hebben. Het enthousiastme van ons maakte dat kampeerdinnetje Saskia ons  verhaal hoort en haar stap om deel te nemen in dit team is snel gezet. Dochter van Agnes,  Diane neemt ook de uitdaging aan, voor haar mams... Team Aggy is gevormd! Samen met het thuisfront die achter ons staat, gaan we het doen! Het zal niet makkelijk zijn, fysiek en mentaal maar we gaan er voor want de mensen die ziek zijn hebben het veel zwaarder! 

Wilt u een donatie doen voor KWF en Huis aan het Water?

Het geld gaat voor 50% naar Kwf en 50% naar Huis a/h Water een thuis in Katwoude voor iedereen die met kanker te maken heeft of heeft gehad.  Dit Huis een Thuis voor mensen die hier mee te maken hebben.

Zowel een luisterend oor en gezelligheid met lotgenoten en gelijk gestemde als proffesionel hulp is bij Stichting Huis a/h Water beschikbaar.

 

Ook ik maak nog steeds gebruik van de professionel hulp na het overlijden van Ronald en Agnes.

Daarom zie ik waarom er geld nodig is voor Huis a/h Water.

 

 

 

 

 

17/09/2023
21:10

Henk en Truus

Bekijk alle
  Bekijk alle
14/09/2023 | 21:37

D-Day

Donderdag 14 september vandaag.....21.00uur Alweer een week geleden hebben we de Mont Ventoux bedwongen. Een week met een lach en een traan. 7 september 2023 begon de dag al best optijd. Omdat wij een uur rijden van Sault vandaan verbleven tikte de wekker al om 6.00 uur. 7.00 uur in de auto en 8.00 uur aanwezig.8.30 uur zou de start zijn..Na mooie woorden, 1 minuut stilte en passende muziek mochten we vertrekken, ook toen al hoog in de emotie...het gaat nu echt beginnen. bijn 1,5 jaar aan voorbereidingen..... We zaten in de 1e shift en dus de "kopgroep", meteen de eerst 700 meter naar beneden viel ons groepje uit elkaar, ieder z'n eigen tempo. Onderweg bij de verzorgings posten zie je elkaar soms weer.  Het is goed te doen 4-5-6 %, bocht naar bocht met vlakke stukken er tussen in. De motorrijders en ook de toppers op de fiets voor de volgende dag rijden langs je heen om te vragen hoe het met je gaat of een duim teken te geven . Bocht na bocht. In het bos hebben we lekker schaduw maar last vd vliegen ondanks dat we ingespraid zijn met Deed blijven ze vervelend rond je oren zoomen. 15 km....nog 5 te gaan om naar Challet Reinard te komen. Het is 12.45 uur op de klok als we bijna bij de 20 km zijn en daar de eerst bekende supporters zien.Chalet Reinard!!!!! wat een feest!!!! We lopen snel door en ontdekken...nu gaat het pas echt beginnen. Liepen we eerst nog tussen de 5-6 km in een uur, nu gaat het een stuk langzamer. We komen op het open stuk, het kale gedeelte volop zon al vlug rond de 28 graden. Niet echt de temperatuur die je zou willen  nu je richting de 8-9 % omhoog gaat. Vlakke stukken om even op adem te komen zijn er niet meer, de zon brand... Je moet door...De Mont Ventoux zie je heel even tussen de bomen verschijnen maar al vlug verdwijnt hij weer... Bocht na bocht. Er spoken allerlei gedachtes door je hoofd..is dit nu afzien...waarom doen we dit... is dit nog grappig, nee echt niet meer... Op de grond zijn er voor ons teksten geschreven, Hup Team Aggy !! erg leuk! dat geeft je een kleine boost.. Je probeerd je gedachtes te verzetten door aan andere dingen te denken. Heel lastig want heel je lichaam gaat in verzet. Je benen worden zwaarder, je rug gaat pijnlijk worden door de rugzak omdat je een andere houding aanneemt, je kuiten verzuren, Kortom dit is dus echt afzien, een paar uur afzien, maar in geen vergelijk met de mensen die ziek zijn en die nare behandelingen moeten ondergaan... en dus gaan we door ...voor hen.. We wachten op elkaar bij de finish, geven elkaar de hand en gaan hand in hand naar boven de laatste meters.... Yes, we did it!!! together voor hen, en al die andere....samen sterk!! Als we onze medailles om hebben komt de ontlading,de emoties maar vooral trots! Zo ontzettend trots dat we het geflikt hebben, Allen boven op de top in redelijke gezondheid, heel veel pijntjes, heel moe maar oh zo voldaan! Met z'n vieren hebben we die 1910 meters bedwongen. De  "MONT VENTOUX" is van ons!!