Ik word een held!

Omdat kanker de wereld uit moet....

Afgelopen jaar mocht ik mee om de Kruiswijken mee te helpen met de catering. Van dichtbij maak ook ik mee  wat het betekent dat je leven door kanker op de kop wordt gezet. Een goede vriendin met een niet te behandelen hersentumor, een neef, zelfde leeftijd als mijzelf,kortgeleden overleden. Ik herken bij hen, net als bij Tobias, de sterke wil en behoefte steeds weer opnieuw stippen op de horizon te zetten.  Indrukwekkend en confronterend omdat het je dwingt na te gaan wat wel en niet van belang is. Dat is ook wat ik heb ervaren met zo'n groep gemotiveerde mensen bij elkaar in Frankrijk. Ik ken niemand die niet van heel dichtbij de gedeelde verhalen zal herkenen. Ik ben onder de indruk geraakt van de betrokkenheid, de wilskracht, de sfeer en de saamhorigheid van alle lopers en fietsers om bij te dragen aan de strijd tegen kanker. Indrukwekkend om de individuele motivatie van iedereen te horen en om deze omgezet te zien worden in een activiteit die je confronteert met wat het betekent om door te zetten terwijl je lijf misschien wel roept om op te geven. Wanneer je dit afzet tegen de strijd die mensen, en voor kinderen zoals Tobias in het bijzonder, leveren omdat ze het leven omarmen, wordt duidelijk dat het omhooglopen of fietsen van de Mont Ventoux dan eigenlijk een luxeprobleem wordt. Het motiveert me om vanuit deze luxe positie ( ik heb de keuze, de kinderen en daarmee hun omgeving die worden getroffen door hersenstamkanker niet) de kale berg te gaan bedwingen. 

Het inspireert me dat het verdriet en het gemis om held Tobias omgezet is in een foundation het verschil te kunnen maken, want geld voor onderzoek en hulp aan naasten, kan hier echt het verschil maken.

Met goede zin kom ik graag in beweging voor dit mooie doel.