Help mee aan het Groot Verzet tegen Kanker!

Mijn wens is dat niemand meer met deze ellendige ziekte te maken krijgt.

Dagboek 4 december 2023

Papa
10 december 1956 - 12 december 2015

Ik mis mijn vader iedere dag, bij elk moment, elke ervaring, elk geluksgevoel, elk verdrietig moment maar vooral tijdens een trots moment. Trots op mijn leven, mijn kinderen, mijn man, mijn hond, mijn mening, op mijn alles. December is een maand waar ik het hele jaar naaruit kijk én onbewust tegenop zie. Ik hou ervan om het gezellig te maken, om mijn gezin te verwennen, om lekker te eten en samen te zijn. December; de maand waarin mijn vader geboren en gestorven is. 8 jaar geleden... terwijl ik dit heel bewust terug tel schrik ik ervan. Ik heb zoveel doorstaan in deze afgelopen 8 jaar en daar was mijn vader niet meer bij. Ik kan het nog steeds niet geloven, maar hij is echt niet meer.
De helft van mijn hart, mijn DNA is opgehouden met leven. Het heeft mij gebroken, afgebroken, geknakt en weer opgebouwd maar nooit meer zoals het was. Er zitten onherstelbare barsten in mijn hart en die doen zo nu en dan enorm zeer. Een plek geven zal ik nooit kunnen doen want waarom moest mijn vader zo akelig sterven op 59 jarige leeftijd? Hoe moet je iets een plek geven wanneer je het niet eens bent met hoe het leven loopt. Ik hou van eerlijkheid, en dit voelt niet eerlijk. Dat zal het ook nooit doen. De herinnering die blijft, maar verdriet helaas ook altijd.